İstanbulu dinliyorum, gözlerim kapalı.
Önce hafiften bir rüzgâr esiyor,
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar, ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmıyan çıngırakları.
İstanbulu dinliyorum, gözlerim kapalı.
…
Ich höre Istanbul, meine Augen geschlossen.
Erst weht ein leichter Wind,
Ganz leicht bewegen sich
Die Blätter in den Bäumen.
Weit, ganz weit in der Ferne.
Die unaufhörliche Klingelei der Wasserverkäufer.
Ich höre Istanbul, meine Augen geschlossen.
Ve ben şu an İstanbulu dinliyorum, gözlerim kapalı..
Gözlerimi açınca da duyacakmıyım?..
Ya duymazsam…
Gözlerinizi açmayın sakın.
Çünkü İstanbul’u duymaz olursunuz.
İstanbul ancak uzaklardan güzel duyuluyor ve de gözü kapalı.
Ben öyle yapıyorum.
Senin ve ziyaretçilerinin bayramı mübarek olsun İbn-i Sina..
Dua ile..
Sayın Cenkünal,
🙂 öneriniz için teşekkür ederim.. Ama gözlerim isyan ediyor. Kulaklarımı kıskanıyor…
Sevgili İnsan,
Senin de bayramın mübarek olsun.. Nice bayramlara inşallah..
Muhabbetle..